sobota, 22 grudnia 2012
wtorek, 11 grudnia 2012
sobota, 8 grudnia 2012
Najświętrza Maria Panna Rosa Mystica
od godziny 12.00 do godziny 13.00
Godzina Łaski dla całego świataJest taka jedna godzina w roku, gdy Niebo pochyla się tak nisko nad ziemią, że Bóg jest na wyciągnięcie ręki. I Jego odwieczne skarby miłości. Jest taka jedna godzina w roku, gdy wszystko jest możliwe. Obietnica z nią związana jest naprawdę wielka! Oto Matka Najświętsza ogłasza, że przez sześćdziesiąt minut w roku Niebo staje nad nami otworem, że każdy, kto w tym czasie zamknie trzymany nad głową parasol niewiary, otrzyma od Boga to, co mu najbardziej potrzebne.
Matka Boża, objawiając się pielęgniarce Pierinie Gilli we Włoszech, w Montichiari, w święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r. powiedziała:
"Życzę sobie, aby mnie czczono jako Maryję Róże Mistyczną, Matkę Kościoła. Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe miała miejsce Godzina Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie zanoszonej w tej godzinie ześlę niezliczone łaski dla duszy i ciała. Będą liczne nawrócenia.
Pan Mój, Boski Syn Jezus okaże wielkie miłosierdzie jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za swych grzesznych braci.
Ci, którzy nie mogą przyjść do Kościoła, niech modlą się w domu. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina Łaski była praktykowana na całym świecie. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski".
czwartek, 6 grudnia 2012
Święty Maciej Apostoł
Św. Maciej Apostoł, 20x16cm, lewkas, tempera żółtkowa, złoto 23K |
Z
Dziejów Apostolskich wynika, że Maciej był jednym z pierwszych
uczniów Jezusa. Wybrany został przez Apostołów do ich grona na
miejsce Judasza, po jego zdradzie i samobójstwie (Dz 1, 15-26).
Maciejowi udzielono święceń biskupich i władzy apostolskiej przez
nałożenie rąk. Piotr był przekonany, że tak jak Stary Testament
opierał się na 12 synach Jakuba patriarchy, tak i Nowy Testament
miał się opierać na 12 Apostołach. Skoro zaś liczba ta została
zdekompletowana, należało ją uzupełnić. Tego samego zdania byli
także inni Apostołowie. Rozstrzyganie spornych spraw przez
losowanie było wówczas zwyczajem powszechnie przyjętym. Nie
decydowała jednak tu przypadkowość czy jakiś inny wzgląd, ale
głęboka wiara w nadprzyrodzoną interwencję Ducha Świętego.
Wyraźnie wskazują na to słowa Księcia Apostołów: "Ty,
Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego
wybrałeś".
Poza
opisem powołania nie ma o nim pewnych informacji. Według Euzebiusza
z Cezarei, św. Maciej był jednym z 72 uczniów Pana Jezusa. Był
pochodzenia żydowskiego, jak na to wskazuje pochodzenie wszystkich
Apostołów, a także uczniów Chrystusa. Także hebrajskie imię
teoforyczne Mattatyah (greckie Theodoros lub
łacińskie Adeodatus -
dar Jahwe) wskazuje na pochodzenie żydowskie Apostoła.
O
pracy apostolskiej św. Macieja nie możemy wiele powiedzieć,
chociaż o tym w starożytności chrześcijańskiej wiele krążyło
legend. Według nich miał on głosić najpierw Ewangelię w Judei,
potem w Etiopii, wreszcie w Kolchidzie, a więc na rubieżach
Słowian. Miał jednak ponieść śmierć męczeńską w Jerozolimie,
ukamienowany jako wróg narodu żydowskiego i jego zdrajca. Natomiast
Klemens Aleksandryjski (+ 215), najbliższy czasu św. Macieja,
wyraża opinię, że św. Maciej zmarł śmiercią naturalną ok.
roku 50. Wśród pism apokryficznych o św. Macieju zachowały się
jedynie fragmenty tak zwanej Ewangelii
św. Macieja oraz
fragmentyDziejów
św. Macieja. Oba
pisma powstały w wieku III i mają wyraźnie zabarwienie gnostyckie.
Po prostu imieniem Apostoła chcieli posłużyć się jako szyldem
heretycy, aby swoim błędom dać większą powagę i pozory
prawdy.
Relikwie św. Macieja miała odnaleźć według podania św. Helena, cesarzowa, matka Konstantyna Wielkiego. W czasach późniejszych miano je rozdzielić po kościołach. Tak więc wskazuje się, że są one obecnie w Rzymie w bazylice Matki Bożej Większej, w Trewirze w Niemczech i w kościele Św. Justyny w Padwie. W Trewirze kult św. Macieja był kiedyś bardzo rozwinięty. Św. Maciej jest patronem Hanoweru oraz m.in. budowniczych, kowali, cieśli, cukierników i rzeźników. Wzywają go niepłodne małżeństwa oraz chłopcy rozpoczynający szkołę.
Relikwie św. Macieja miała odnaleźć według podania św. Helena, cesarzowa, matka Konstantyna Wielkiego. W czasach późniejszych miano je rozdzielić po kościołach. Tak więc wskazuje się, że są one obecnie w Rzymie w bazylice Matki Bożej Większej, w Trewirze w Niemczech i w kościele Św. Justyny w Padwie. W Trewirze kult św. Macieja był kiedyś bardzo rozwinięty. Św. Maciej jest patronem Hanoweru oraz m.in. budowniczych, kowali, cieśli, cukierników i rzeźników. Wzywają go niepłodne małżeństwa oraz chłopcy rozpoczynający szkołę.
W
ikonografii przedstawiany
jest św. Maciej w długiej, przepasanej tunice i w płaszczu. Jego
atrybuty: halabarda, księga, krzyż; kamienie, miecz, topór,
włócznia - którymi miał być dobity.
środa, 28 listopada 2012
Święta Barbara
Ikona napisana z okazji urodzin mojej kochanej siostry Basi,
która mimo oddalenia zawsze jest ze mną...
Św. Barbara, 28x23, tempera żółtkowa, złoto 24K |
BARBARA, wielka męczennica, 4/17 grudnia. Żyła najprawdopodobniej w III w. Pochodziła z fenickiego miasta Heliopolis i była córką znanych i bogatych rodziców. Cechowała się wyjątkową urodą.
Matka Barbary zmarła wcześnie. Jej ojciec, będący poganinem, całą swą miłość przelał na córkę. Pragnął wychować swą jedynaczkę w pogaństwie. W tym celu zbudował specjalną wieżę, w której zamieszkała Barbara z wychowawczynią i kilkoma niewolnicami. Prowadzone w samotności rozmyślania naprowadziły ją na myśl o Jedynym Stwórcy świata. Wkrótce potem dziewczyna przyjęła chrzest i odważnie wyznała ojcu, że jest chrześcijanką.
Tradycja mówi, że kiedy ojciec Barbary - Dioskuros, dowiedział się o tym bardzo się rozgniewał. Barbara uciekła i schroniła się w skale, która w cudowny sposób miał otworzyć się przed nią. Zdradzona przez pastucha, którego owca przemieniła się w szarańczę, została zamknięta w więzieniu. Ojciec wydał ją na straszne tortury. Następnie rozkazał doprowadzić córkę do wielkorządcy Marcjana. Prośbą i groźbą starał się skłoniał Barbarę do wyrzeczenia się Chrystusa. Gdy jednak święta nie ustąpiła, Marcjan rozkazał bić ją żyłami wołowymi i później, ledwie żywą, wtrącić do więzienia. Następnego dnia sam ojciec ściął głowę jedynej córce. Miało to miejsce około 306 r.
W IV lub VI w. relikwie św. Barbary przeniesiono do Konstantynopola i umieszczono w przepięknej świątyni zbudowanej specjalnie na jej cześć. W 1108 r. umieszczono je w Kijowie, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego.
Barbara uważana jest za jedną z największych świętych kobiet zarówno przez Cerkiew prawosławną jak i Kościół rzymskokatolicki. Wierni modlą się do niej, by nie doświadczyć nieoczekiwanej, pozbawionej pokuty i Eucharystii śmierci, gdy jest smutno na duszy oraz w intencji zdrowia dzieci. Czci się ją jako patronkę lekkiej i spokojnej śmierci.
Najstarsze wyobrażenia świętej pochodzą z VIII w. Ukazują ją odzianą w tunikę i płaszcz, z krzyżem męczeństwa w ręce. Od XIV w. sztuka zachodnia przypisała jej jeszcze inne atrybuty: wieżę z trzema oknami (symbol czci Świętej Trójcy), miecz lub dwa miecze (narzędzie męki), kielich z Hostią i monstrancję (jako symbole pomocy przy śmierci), pawie lub strusie jaja (jako symbol dziewictwa), lwa u stóp.
W ikonografii prawosławnej święta przedstawiana jest w czerwonych, bogato zdobionych szatach z krzyżem w ręce. Na głowie ma koronę (tradycyjną bądź wianek), ciemne, długie i kręcone włosy, spadajce na ramiona. Niekiedy w ręce trzyma zwój z napisem: "Wszechmocny Panie, Jezusie Chrystusie, daj każdemu chrześcijaninowi, czczącemu dzień mego męczeństwa, aby do jego domu nie zawitała żadna choroba lub inne nieszczęście".
oprac. Jarosław Charkiewicz (www.cerkiew.pl)
wtorek, 28 sierpnia 2012
piątek, 17 sierpnia 2012
Matka Boża Tęskniąca
Tęskniąca -
za czym Ty tęsknisz
w pociesznym Powsinie
uśmiech Jezusa był mi nabożeństwem
a wy straszycie smutnymi minami
módl się za nami
(ks. J. Twardowski Litania polska)
Obraz Matki Bożej Tęskniącej znajduje się w Kościele Św. Elżbiety w Powsinie. Jest to obraz słynący wieloma łaskami. Nie wiadomo, jaki fragment życia Maryi chciał przedstawić nieznany artysta. Czy jest to chwila Zwiastowania, kiedy Najświętsza Maryja Panna - otwarta na obwieszczoną Jej Tajemnicę, radość i ból - całą swoją istotą zwraca się ku niebu? Czy może pełne bólu cierpienie Matki, której serce przeszyło siedem mieczy boleści? A może moment przed Zaśnięciem, gdy bliska jest już chwila Spotkania? Wieloznaczność przedstawienia Maryi na powsińskim obrazie sprawia, że jest w nim przeogromne bogactwo duchowych znaczeń, zamykających się w zawołaniu “Matka Boża Tęskniąca”. Nie sposób nie zamyślić się nad nim i klęcząc przed powsińską Madonną nie zadać sobie i Jej pytania, używając słów śpiewanej tu pieśni: Za czym tęsknisz Maryjo?Dłonie złożone na piersi w modlitewnym geście zdają się kryć ukrytą w głębi serca Boską Tajemnicę. Twarz wzniesiona ku górze, opromieniona pozaziemskim światłem, wpatrzone w niebo oczy, łagodny smutek osnuwający oblicze.
http://parafia-powsin.pl/obraz
Twój wzrok tak pełen jest błagania.
Odbija się w Twych oczach trwoga.
By lud tak dzisiaj zagubiony
Nie błądził i nie tracił Boga.
(z pieśni do Matki Bożej Tęskniącej)
W nowennie do Matki Bożej Powsińskiej odnajdujemy słowa: "Ty się objawiasz w tym cudownym obrazie jako Matka Tęskniąca, bo w Tobie skupiły się wszystkie tęsknoty całej znękanej ludzkości. Tyś najmocniej przeżyła tęsknotę za Zbawicielem, na którego czekała cała ludzkość. Po Wniebowstąpieniu tęskniłaś za swoim Synem, a teraz tęsknisz za tym, byśmy wszyscy z Tobą byli w niebie."
niedziela, 8 lipca 2012
czwartek, 5 kwietnia 2012
poniedziałek, 2 stycznia 2012
Subskrybuj:
Posty (Atom)